TEŞEKKÜR VE DAHA FAZLASI..

Bildiğiniz gibi geçen yazdan bu yana pastacılık ile uğraşıyorum. En azından yazdıklarımdan anlamışsınızdır. Bu konuda teşekkür etmem ve tenkit etmem gereken insanlar var maalesef..

Bu konuda ki en büyük destekçim aynı ofisi paylaştığım hem iş arkadaşım hem de çok samimi arkadaşım, dostum olan Nagihan, ilk workshopumuzdan aldığımız pasta malzemelerine kadar, gittiğim diğer workshoplara kadar her konuda beni hem maddi hem de manevi olarak destekleyen, her yaptığım pastada, pastalarımın güzel olduğunu söylerek beni pohpohlayan arkadaşım sana çok teşekkür ederim.

Pastacılık fikrini ilk aklıma sokan, gittiği work shoplarla beni coşturan sevgili Filiz sana da çok teşekkürler.

Gerektiğinde pastacılık malzemelerimi alan arkadaşlarıma, kargoda çalışan kardeşlerime de çok teşekkürler, az malzememizi getirip götürmediler.

Diğer taraftan da sevgili ailem çok şükür ki beni hiç bu konuda desteklemediler. Anneciğimin arada sırada yardımı olsa da benim bu konuda ki coşkumu isteğimi anlamadığından neden uğraşıyorsun diyor. Şimdilik yaptıklarımdan para kazanmadığım için de böyle düşünüyor olabilir ama maliyetine bile yapmış olsam yaptığım her pasta benim için referans oluyor ki sosyal platformlarda yayınlıyorum, arkadaşlarıma eşe dosta göstererek ufaktan ufaktan sipariş alıyorum.

Babama gelince mutfak onun yaşam alanının yarısı dolayısı ile orada karşı karşıya gelmemek kaydı ile yani onun düzenini bozmamak kaydıyla ne yaptığım ile çok ilgilendirmese de para kazanamadığım için her zaman ki tabiri ile boş işler bu işler. Yeterli alanım olmadığı için pandispanya yapımını, katlandırmayı, sıvamayı ve şeker hamuru ile kaplamayı mutfakta yapıyorum ki Allahtan kısa sürüyor. Diğer her şeyi altlığının hazırlanmasını, bordürlerinin kesimini, süsleme için kullanılacak figür, çiçek ve harflerin hazırlanmasını hatta şeker hamurlarımın renklendirilmesini bile küçük salonda yapıyorum. Böylece de onun ayağının altında olmuyorum. Mutfakta yaptığım pişirme işlemi hariç diğer bütün işlemleri da yakında küçük odaya taşıyacağım gibi gözüküyor çünkü yaptıkça işin pratikliğini kapıyorsunuz ve tek sorunum nişasta, oraya buraya uçuşmasa evin her yerinde yapabileceğim.

Kardeşlerim ise onları bulaştırmadığım sürece çok da ne yaptığım ilgilerini çekmiyor.

2015 planlarım tutarsa ve istediğim evi alırsam o zaman kendi mutfağım olacak belki bir gün kendi pastanemi bile açabilirim. Tabii bunun için zaman, sabır, çokça çalışmak ve para gerekiyor ama hayal etmesi bile güzel değil mi?